Limanowski przytułek dla ubogich, zwany tez szpitalem zawdzięcza swój początek i podstawy materialne żonie założyciela miasta Annie Jordanowej, która w roku 1574 złożyła oświadczenie, iż "dała dom ubóstwu, to jest szpital, które na ten czas jest i po tym będzie", do uposażenia dokładając 10 krów wydzierżawionych mieszkańcom za czynszem rocznym w wysokości 15 gr. Zarząd nad przytułkiem oddając w ręce proboszcza i urzędu miejskiego.
Dzięki zapobiegliwości opiekunów przytułku liczba tzw. krów szpitalnych wzrosła w roku 1608 do dziewiętnastu, a w roku 1641 do dwudziestu pięciu, aby w roku 1728 spaść do dziesięciu.
Szpital (dom szpitalny) usytuowany był u zbiegu ulic Krakowskiej i Szpitalnej, składał się w roku 1608 z pięciu izb i dwóch łaźni - osobno dla kobiet i dla mężczyzn. Mieszkało w nim wtedy 8, a wroku 1641 - 10 osób.
W takim stanie dotrwał do początku XVIII wieku a później spłonął w pożarze.
na podstawie: Limanowa: dzieje miasta, pod red. Feliksa Kiryka, tom I, Wydawnictwo Secesja, Kraków, 1999