sobota, luty 08, 2025

test

  • Bazylika Matki Boskiej Bolesnej

    Świątynia została wzniesiona w latach 1911-1918 według projektu Zdzisława Mączeńskiego, jako pomnik 100-lecia Konstytucji 3 maja. Upamiętnia to umieszczona na frontonie tablica z orłem w koronie oraz daty 1791-1891. Bryła kościoła wzorowana jest na kształcie dawnych, drewnianych świątyń, licząca 65 metrów wieża nakryta jest barokowym hełmem. W górnej części fasady umieszczona jest potężna kompozycja "Ukrzyżowanie" wykuta wg projektu Zygmunta Otto. Główne wejście ozdabia kolumnowy portyk z płaskorzeźbą MB Bolesnej w tympanonie. Do głównej bryły kościoła, z obu stron, przylegają bliźniacze kaplice, nakryte łuskowatymi dachami. Wnętrze kościoła utrzymane jest w duchu secesyjnego historyzmu. Potężne kolumny dzielą przestrzeń na trzy nawy. Wnętrza oświetlają barwne witraże.
  • Bitwa pod Limanową w roku 1914

    autor: Jan Wielek, artykuł ukazał się w Almanachu Ziemi Limanowskiej, numer 18, 2004

    Bitwa pod Limanową stała się wydarzeniem bardzo szeroko komentowanym w całej monarchii austro-węgierskiej. Dowódcy głównego korpusu uderzeniowego – generałowi Rothowi cesarz specjalnym telegramem dodał do nazwiska “von Łapanów und Limanowa”. O słowo “Limanowa” wzbogaciło się również nazwisko poległego na Jabłońcu pułkownika Othmara Muhra. W Budapeszcie jednemu z placów nadano, istniejącą do dnia dzisiejszego, nazwę “Limanowa”.

  • Dwory i dworki na Limanowszczyźnie oraz ich właściciele w ostatnich dziesiątkach XIX w.

    Stare dwory i dworki polskie znikają z krajobrazu pol­skiego tak szybko i ślad po nich zostaje tak nikły, że, póki czas, trzeba je choć słowem, o ile można, także podobizną obrazkową—utrwalać i potomnym przekazać. Miały one swe znaczenie w życiu narodowem i kulturalnem. Oddział Towa­rzystwa Ludoznawczego w Zakopanem ocenił tę ich wartość i wyraził życzenie, by dworki i dwory Podhala opisać. Myśl tę podejmuję i na początku ogłaszam szczegóły o dworach w Limanowszczyznie, jakie zebrać zdołałem.

    Tekst pochodzi z opracowania: Wspomnienia z Sądecczyzny z przed około 40 laty; Dwory i dworki w Limanowszczyźnie, Jan Sitowski. Kraków,1916-1920. 

  • Franciszek Bujak - Limanowa, stan społeczny i gospodarczy, 1902

    Limanowa, miasteczko powiatowe w zachodniej Galicyi, stan społeczny i gospodarczy

    dr. Franciszek Bujak

    Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1902

     

    PRZEDMOWA.

    Studya gospodarczo-społeczne mają jedną dodatnią stronę, która łatwo się stać może niebezpieczną, t. j. aparat statystyczny. Klasyfikacya faktów i analiza stanów dokonywana przez badacza na podstawie gotowego materyału, zebranego przez innych ludzi bez jego współudziału, jest w zupełności zależna od jego indywidualnego doświadczenia, a więc często może zbaczać od prawdy i różnić się co do znaczenia faktów i stanów dla tych ludzi, których one właśnie dotyczą. Wynik badania może być nawet bardzo głęboki i teoretycznie cenny, ale prawdziwość jego i wartość praktyczna są wątpliwe, jeżeli nie mamy pewności, że wypłynął ze znajomości rzeczywistych stosunków.

    Niebezpieczeństwa tego unika badacz, jeżeli sam zbiera materyał bezpośrednio z życia, które się stara poznać wszechstronnie, a przytem nie ogranicza się do własnego doświadczenia i pojmowania rzeczy, ale kontroluje je przez zasięganie informacyi i opinii jak największej ilości ludzi, żyjących wśród badanych stosunków, czyli stara się o współpracownictwo samej ludności badanej. Unika przez to jednostronności i niedokładności a każdy fakt i objaw może ściśle skonstatować i określić.

  • Głody i epidemie w limanowskiem


    Opowiadano, że podczas głodu w 1850 i 1891 roku szereg gospodarzy wybrało się po zboże na Węgry. Po raz pierwszy odebrano im zakupione ziarno w okolicach Starego Sącza. Powrócili do Kieżmarku, kupili ponownie,

  • Głos Podhala w 1938 roku o powiecie limanowskim

    "Powiat limanowski leży w przepięknej górskiej okolicy, miedzy dwoma szlakami turystycznymi: Kraków-Zakopane oraz Tarnów-Krynica. Należy on do rzędu powiatów wyłącznie rolniczych, a jednocześnie ze względu na nieurodzajne górskie gleby do rzędu powiatów najbiedniejszych. Gęstość zaludnienia wynosi około 100 osób na 1 km2, a z uwagi na to, że grunta orne wynoszą tylko 42 % całego obszaru, problem przeludnienia nabiera cechy bardzo wyrazistej.
  • Herb

    "... Na tarczy z tłem czerwonym jest pośrodku stojące drzewo liściaste z koroną i pniem pomalowanymi jednakowo, tj. na zielono; stoi ono na kępce zielonej.
    Z jednej strony pnia drzewa (na lewo) jest trąbka myśliwska, wisząca w powietrzu w pozycji poziomej jakby zawieszona na gwoździu albo haku. Z drugiej zas strony tegoż pnia drzewa (na prawo) jest topór, wiszący w powietrzu w pozycji pionowej, jakby zawieszony ostrzem na gwoździu albo haku."

     

    "...trąbka myśliwska w herbie limanowskim /Ilmanowskim/ została wzięta z herbu rodowego Jordanów /trzy traby/ po to tylko, żeby wszem i wobec i każdemu z osobna było wiadomo, że miasteczko Limanową /Ilmanową/ założyli panowie Jordanowie herbu Trąby z Zakliczyna, tak samo jak Jordanów i Zakliczyn nad Dunajcem."
  • Historia - cz.1

    Pierwszy człowiek pojawił się w tych okolicach w młodszej epoce kamiennej (3500 - 1700 p.n.e.), o czym świadczą narzędzia znalezione w pobliskiej Pisarzowej. Odkryto tam także urnowe cmentarzyska z początków epoki żelaza (1200 - 400 p.n.e.), oraz liczne monety z I wieku p.n.e., które są dowodem kontaktów z cesarstwem rzymskim.

    Wcześniej niż sam dzisiejszy obszar miasta zasiedlane były otaczające Limanową wsie: Łososina Górna, Pisarzowa oraz Męcina. Na początku XV wieku wzmiankowano też Mordarkę, Jabłoniec i Lipowe.

    Na stoku Łysej Góry, w miejscu zwanym Kościeliskiem (pomiędzy obecnym starym Krzyżem a nieczynnym wyrobiskiem kamienia) miała znajdować się praosada Limanowej (odkryto tu resztki naczyń i narzędzi).
  • Historia parafii

    Początki:  wiek XVI



    " [...] Pierwszy dokument o istnieniu kościoła w Wilmanowej (Limanowa) to akt ustalenia patronatu dla tegoż kościoła w aktach Kurii Biskupiej Krakowskiej, z dnia 16.XI. 1527 r. W akcie tym podano, że o nadanie probostwa w Limanowej starają się dwaj księża, jeden to Jan z Olkusza, a drugi to ks. Feliks z Rabrota. Z dokumentu tego wynika, że w roku 1527 stał juz pierwszy kościół limanowski i że wtedy powstała parafia przy tym kościele. Po zatwierdzeniu że kolatorem nowego probostwa jest Achacy Jordan, zostaje przeznaczony przez Kurię Biskupią Krakowską ks. Jan z Olkusza na pierwszego proboszcza w Limanowej.

     

    [...] Zapisano, że w roku 1551, 1552 płaciła po raz pierwszy Świętopietrze parafia Hylmanowa należąca do dekanatu Lipnickiego. Hylmanowa to na pewno nasza Limanowa.

     

  • Jan Sitowski - Wspomnienia limanowskie z lat 1858 - 1874

    Wspomnienia limanowskie  z lat od r. 1858 do r. 1874

    tekst pochodzi z wydawnictwa Wspomnienia limanowskie i starosądeckie, Jan Sitowski, Mordarka 1916, wydane nakładem autora.

    Rodzice moi, ś. p. Karol[1] i Marya[2] z Najdrów sprowa­dzili się do Limanowej na stały pobyt w r. 1858 i zamieszkali chwilowo w małym, nizkim domku Maryi Krakowskiej[3], znaj­dującym się w ulicy Kolejowej; domek ten stał w miejscu, gdzie obecnie jest kamienica Arona Batnera. Następnie przeprowadzili się rodzice do domu Józefa Mola, zwanego „Józulkiem", ze Sarczyna, obecnej własności Abhe Tenzera w ulicy Kolejowej.

    Dnia 2. sierpnia 1867 kupiła matka domek z ogródkiem stojący w tej samej ulicy pod Nr. 91, od Szymona Hellera, ten nabył go w r. 1864 od Franciszka Graffnera. Ponieważ domek był stary i groził upadkiem, przeto rozebrano go, a na jego miejscu wystawiono nowy dom drewniany; budował go Walenty Leśniak, cieśla ze Sowlin, zwany „Ziemniakiem". W tym domu pomarli moi rodzice: matka 28 lutego 1885, a ojciec 7 paździer­nika 1887. Z uwagi, że w tym domu spędziłem najprzyjemniej­sze, a także i najboleśniejsze chwile mojego życia, nie chciałem się z nim rozstać, lecz zatrzymać go jako drogą pamiątkę po moich rodzicach. Nie mieszkając w Limanowej, byłem zmuszony dom puszczać w najem różnym osobom.

  • Limanowa

    Położenie:
    Miasto położone jest w centralnej części Beskidu Wyspowego na skrzyżowaniu dwóch najważniejszych dróg tego regionu: jednej od strony Mszany Dolnej do Nowego Sącza i drugiej z Bochni do Kamienicy. Obecnie Limanowa jest ośrodkiem kulturalnym, administracyjnym, turystycznym całego powiatu i stanowi bazę wypadową w Beskid Wyspowy.
     
    Historia:
    Pierwsza wzmianka o mieście pojawia się w 1498 roku. W 1520 zostaje erygowana parafia i powstaje drewniany kościół. W roku 1565 król Zygmunt August nadaje przywilej lokacyjny i wieś zostaje podniesiona do rangi miasta na prawie magdeburskim. W 1603 roku król Zygmunt III Waza specjalnym przywilejem potwierdza prawa miejskie Limanowej i nadaje możliwości organizowania jarmarków. Szwedzki najazd,
  • Limanowa - Jabłoniec - Kuklacz - Łyżka

    szlak zielony

    czas przejścia około 3.5 h, z powrotem około 2.45 h, ok. 10 km

    Z centrum Limanowej, kierujemy się w stronę Muzeum Ziemi Limanowskiej, przez Parki Miejski i osiedle Zygmunta Augusta. Wchodzimy na ulicę Zygmunta Augusta, którą w lewo, dochodzimy do ulicy Jabłonieckiej. Po prawej stronie mijamy kaplicę Św. Rodziny z prywatnej fundacji i idąc drogą asfaltową, dochodzimy do Wzgórza Jabłoniec. Tutaj znajduje się cmentarz z I i II Wojny Światowej. Od cmentarza kierujemy się asfaltową drogą w kierunku grzbietu. Na rozstaju dróg, wybieramy lewe odgałęzienie i długim trawersem schodzimy na południe. Mijamy przystanek autobusowym Siekierczyna II i na rozgałęzieniu dróg asfaltowych, wybieramy lewe odgałęzienie za szlakiem zielonym. Niebieskie znaki w prawo idą przez Golców na Ostrą. Po kilku minutach mijamy przystanek autobusowy Siekierczyna Wieś. Skręcamy w prawo a asfaltową drogę wiejską. Przekraczamy mostek na potoku Słomka i kamienistą drogą wchodzimy wzdłuż jaru. Docieramy do ostatnich domostw przysiółka Zarębówka i skręcamy w prawo i po kilkudziesięciu metrach w polną drogę w kierunku lasu. Idziemy przez las i polany na grzbiet Kuklacza (637m). Pod wierzchołkiem Kuklacza znajduje się miejsce wypoczynku. Szlak opuszcza drogę, zmienia kierunek i opada skrajem lasu. Po kilku minutach wejdziemy na pola nad Ogrojcem - przysiółkiem Siekierczyny. Przechodzimy bez szlaku przez pastwisko, mijając betonowy słup elektryczny. Dochodzimy do wiejskiej drogi, którą w lewo. Po chwili przekraczamy potok i wędrujemy w górę maleńkiego cieku. Dochodzimy do skraju lasu i podchodzimy do przysiółka Siekierczyny Na Groniu. Widok na Pasmo Łososińskie, Miejską Górę. Skręcamy w prawo i po chwili schodzimy z drogi w lewo w polną drogę w stronę samotnego gospodarstwa stóp Łyżki. Teraz rozpoczynamy dość strome podejście na szczyt Łyżki i wśród świerkowego lasu doprowadza do starodawnego wału grodziska okalającego wierzchołek.

  • Limanowa - Koszary - Góra Paproć

    oznakowanie: CZERWONE
    długość: 18 km
    poziom trudności: umiarkowanie trudny

  • Limanowa - Łososina Górna - Walowa Góra - Pasierbiec - Kisielówka - Rupniów

    oznakowanie: ZIELONE
    długość: 25 km
    poziom trudności: łatwy

  • Limanowa - Miejska Góra - Łysa Góra

    szlak niebieskii żółty

    czas przejścia około 1.5 h, z powrotem około 1 h.

    Z Rynku kierujemy się ulicą Kilińskiego, przechodzimy przez kładkę na potoku Mordarka i przez ulicę Wąską, wchodzimy na ulicę Kopernika. Na przeciwko banku wchodzimy w ulicę Leśną i rozpoczynamy podejście. Po kilkunastu minutach dochodzimy do skraju lasu, gdzie czeka nas strome podejście kamienistą, leśną drogą. Po chwili mijamy kapliczkę Matki Boskiej Bolesnej. Dalej drogą dochodzimy do wypłaszczenia, gdzie odchodzi w lewo, stromo w górę ścieżka. Po chwili wchodzimy na podszczytową polanę na Miejskiej Górze i dochodzimy do Krzyża. Na szczycie Miejskiej Góry, obok gospodarstwa odchodzi żółty szlak, który najpierw wiedzie niewielką szczytową polanką a dalej wchodzi w las. Po chwili mijamy ścieżkę z niebieskim szlakiem idąca w kierunku Jaworza, a my rozpoczynamy lpodejście na szczyt Łysej Góry. Po kilku minutach wchodzimy na wypłaszczenie i dochodzimy pod Stary Krzyż na Łysej Górze. Stąd można zejść żółtym szlakiem, przechodząc obok niewielkiego kamieniołomu i domków kampingowych do ulicy Kasprowicza. A dalej do centrum Limanowej.

  • Limanowa - Pisarskie Góry - Męcina

    oznakowanie: NIEBIESKIE
    długość: 26 km
    poziom trudności: umiarkowanie trudny

  • Limanowa - Sałasz - Jaworz

    szlak niebieski

    czas przejścia około 3 h, z powrotem 2.5 h, długość ok. 9 km,

    Z Rynku kierujemy się ulicą Kilińskiego, przechodzimy przez kładkę na potoku Mordarka i przez ulicę Wąską, wchodzimy na ulicę Kopernika. Na przeciwko banku wchodzimy w ulicę Leśną i rozpoczynamy podejście. Po kilkunastu minutach podejścia droga asfaltową dochodzimy do skraju lasu, gdzie czeka nas strome podejście kamienistą, leśną drogą. Po chwili mijamy kapliczkę Matkui Boskiej Bolesnej. Dochodzimy do skrzyżowania ze znakami żółtymi idącymi na krzyż na Miejskiej Górze, a dalej dochodzimy do szerokiej jezdnej drogi. W prawo odchodzi żółty szlak w stronę Łysej Góry. Przechodzimy przez przełęcz między Miejską Górą i Łysą Górą i dalej zejście w stronę przysiółka Sarczyna Molówki. Po chwili przecinamy trasę narciarską i schodzimy do Molówki. Tutaj kierujemy się drogą w lewo i po chwili dochodzimy do skraju lasu. Opuszczamy drogę,  skręcając w prawo i rozpoczynamy podejście na szczyt Sałasza. Po chwili mijamy węzeł szlaków pod Sałaszem i dalej w kierunku wschodznim zmierzamy około godziny na Jaworz.

  • Limanowa - Sowliny - Sarczyn - Miejska Góra

    oznakowanie: ŻÓŁTE
    długość: 19 km
    poziom trudności: łatwy

  • Limanowa - Stara Wieś Leśniówka - Ostra

    oznakowanie: POMARAŃCZOWE
    długość: 18 km
    poziom trudności: umiarkowanie trudny

  • Limanowa - Stara Wieś Wola - Majerz - Golców - Opalona - Ostra

    oznakowanie: BRĄZOWE
    długość: 34 km
    poziom trudności: trudny

  • List Władysława Orkana do pana Ruebenbauer C.K. Starosty w Limanowej

    JWielmożny Panie Starosto!



    Strwożone umysły ludności tego tu Kata powiatu, jako też opinia, zgodnie podnosząca zaniedbania odnośnych czynników w sprawie epidemii szkarlatyny, zniewolują mię w nadziei, że bliższym będą pomyślnego skutku, niż to na innej drodze, odnieść się z następującymi do JW Pana Starosty:
  • Miejska Galeria Sztuki - Limanowa

    Miejska Galeria Sztuki prowadzona jest w ramach działalności Miejskiej Biblioteki Publicznej. Działa przy ulicy Matki Boskiej Bolesnej 13. Założona została w roku 1984. Zajmuje istotne miejsce w procesie upowszechniania kultury w mieście i regionie oraz publicznego prezentowania różnorodnych odmian sztuki.

  • Muzeum Parafialne w Limanowej

    Muzeum Parafialne znajduje się w budynku Domu Pielgrzyma przy Bazylice Matki Bożej Bolesnej. Powstało w 1988 roku z inicjatywy ks. biskupa Piotra Bednarczyka i ks. prałata Józefa Poręby. Jego otwarcie nastąpiło w listopadzie 1988 roku. Pierwsze eksponaty były już gromadzone od lat 50 i 60 XX wieku przez ks. Ludwika Kowalskiego, który gromadził pamiątki związane z kultem Matki Boskiej Limanowskiej.

  • Muzeum Ziemi Limanowskiej

    Muzeum Ziemi Limanowskiej mieści się w Parku Miejskim w zabytkowym Dworze Marsów.

    W ciągu 45-letniej działalności muzeum zgromadziło ok. 26 tysięcy eksponatów historycznych, etnograficznych, artystycznych, fotograficznych. Posiada własną bibliotekę naukową oraz zbiory archiwalne. Do dnia dzisiejszego zorganizowało ponad 350 wystaw czasowych.

    W centralnej części budynku znajduje się również sala konferencyjno-bankietowa wyposażona w oryginalne meble służące byłym właścicielom dworu – szlacheckiej rodzinie Marsów.

    Obecnie w muzeum można zwiedzać następujące ekspozycje stałe:
  • Nabożeństwa

    Msze święte w Bazylice Matki Boskiej Bolesnej:

  • Nazwiska osób z Limanowej w latach 1640-1720

    W Limanowej mieszkali wtedy;
  • Pierwszy wiek miasta Limanowej - Jerzy Rajman

    artykuł pochodzi z wydawnictwa: Rocznik Naukowo-Dydaktyczny WSP w Krakowie, 181, Prace Historyczne 18, 1997, s. 19-42

     

    Limanowa, miasteczko położone malowniczo w Beskidzie Wyspowym, w wid­iach potoków Starowiejskicgo i Mordarki, otrzymało prawa miejskie w 1565 r., nie należy zatem do miast starych. Cieszyło się jednak od dawna sporym zainteresowa­niem historyków i doczekało się nawet monograficznego ujęcia pióra F. Bujaka. Większość ustaleń zawartych w jego pracy, a dotyczących początków Limanowej, została skorygowana w sposób nie budzący wątpliwości. Ks. B. Kumor wykazał, że kościół w Limanowej istniał już w 1513 r., a parafię zorganizowali szlacheccy wła­ściciele wsi w latach dwudziestych XVI w. Z badań A. Wojsa, sięgającego do ksiąg ziemskich czchowskich wynikało niezbicie, że Limanowa należy do osad z piętnastowieczną metryką, pojawiła się w źródłach w 1498 r., a istnienie stosunkowo gęstego osadnictwa w okolicach Limanowej w XIV-XV w. skłoniło tego autora do wysunięcia przepuszczenia, że powstanie wsi należało łączyć z działalnością poświad­czonego około połowy XIV w. Wilmana, zasadźcy Mszany, przy czym za najstarszy ośrodek na terenie Limanowej uznał on Starą Wieś.

  • Początki Limanowej

    autor: Adam Wojs
    artykuł pochodzi z opracowania Małopolskie Studia Historyczne, Z.3/4 (30/31), 1965 r.

     

    Już Franciszek Bujak autor pierwszej i jedynej, jak dotąd, monografii Limanowej[1] wiedział, że miasto to, lokowane na prawie magdeburskim w roku 1565[2], wywodzi się z dużo starszej osady wiejskiej. Wiedział też, że osada ta zwała się Ilmanową[3]. Nie udało mu się jednak znaleźć o niej wcześniejszych wzmianek źródłowych niż z początku XVI wieku[4]. Dlatego postawił hipotezę, że pod figurującą w Liber beneficiorum Długosza (2 połowa XV wieku) "nazwą parafii Zielony Las (Viridis silva) albo też Smylno, kryje się pierwsza osada, Limanowej odpowiadająca"[5]. Aby zaś swoją hipotezę uczynić bardziej wiarygodną, uzupełnij ją następującym zdaniem: "Wśród lasu gminnego, tuż pod Łysą górą (przeszło 150 metrów nad poziomem obecnego rynku) znajduje się "Kościelnisko" i "Karczmisko", tam więc było dawniej centrum parafii."[6]

  • Położenie

    Limanowa położona jest w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, około 70 km na południowy wschód od Krakowa i 25 km na zachód od Nowego Sącza. Miasto usytuowane jest w przepięknej grupie górskiej zwanej Beskidem Wyspowymu zbiegu potoków Mordarka, Jabłoniec i Stara Wieś, nad potokiem Sowlina.
    Limanowa jest stolicą powiatu limanowskiego i pełni funkcję centrum administracyjnego, handlowego i kulturalnego tego regionu. Powiat limanowski graniczy z powiatem nowosądeckim, nowotarskim, myślenickim, bocheńskim i brzeskim.
  • Pradzieje powiatu limanowskiego

    Autor: Maria Cabalska
    Artykuł pochodzi z opracowania: Prace Archeologiczne, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagielońskiego, Zeszyt 12, Kraków 1970

     

    Teren powiatu limanowskiego należy do obszarów niezwykle słabo przebadanych. Mimo stosunkowo wczesnego, jeszcze w 1874 r., zapoczątkowania badań wykopaliskowych, systematyczne prace nie były następnie kontynuowane.

    Stwarza to duże trudności, wynikające z ograniczonej liczby stanowisk, najczęściej poznanych powierzchownie lub pochodzących z przypadkowych znalezisk. Jednakże podjęto ten temat przede wszystkim w celu możliwie pełnego zestawienia dotychczas uzyskanych źródeł. Cześć materiałowa jest oparta na danych zebranych w Muzeum Archeologicznym w Krakowie. Zostały one uzupełnione i zweryfikowane w ciągu badań powierzchniowych przeprowadzonych w ramach akcji Limanowa 68, ze współudziałem członków Koła Naukowego Studentów Archeologii UJ.

  • Przytułek dla ubogich

    Limanowski przytułek dla ubogich, zwany tez szpitalem zawdzięcza swój początek i podstawy materialne żonie założyciela miasta Annie Jordanowej, która w roku 1574 złożyła oświadczenie, iż "dała dom ubóstwu, to jest szpital, które na ten czas jest i po tym będzie", do uposażenia dokładając 10 krów wydzierżawionych mieszkańcom za czynszem rocznym w wysokości 15 gr. Zarząd nad przytułkiem oddając w ręce proboszcza i urzędu miejskiego.

  • Przywilej lokacyjny dla miasta Limanowej

    Przywilej lokacyjny dla miasta Limanowej wydany przez króla Zygmunta Augusta 12 kwietnia 1565 roku.
     

    W imię Pańskie amen. Na wieczną rzeczy pamiątkę. Czyny i dzieła ludzkie jak bardzo byłyby godne pamięci łatwo giną w niepamięci, jeśli nie byłyby znakami pisma uwiecznione. Zatem my Zygmunt August z Bożej łaski król Polski, wielki książę Litwy, a także ziem krakowskiej, sandomierskiej, sieradzkiej, łęczyckiej, kujawskiej, ruskiej, pruskiej, chełmińskiej, elbląskiej, mazowieckiej i pomorskiej pan i dziedzic czynimy wiadomym niniejszym, którym to wiedzieć należy, wszystkim i poszczególnym teraźniejszym i przyszłym, ponieważ za pewną wiedzą naszą i przyzwoleniem sanatorów naszych na obecnym sejmie królestwa naszego z nami się znajdujących, szlachetnemu Stanisławowi Jordanowi z Zakliczyna zgodziliśmy się i dopuściliśmy oraz zgadzamy się i dopuszczamy, aby mógł we wsi swojej i na gruncie swoim dziedzicznym zwanym Wilmanow, w ziemi krakowskiej położonym, miasto o nazwie Ilmanowa umieścić założyć i wznieść tak, aby trwało po wsze czasy.

  • Schadzki

    W Limanowej realizowano zasadę jawności życia publicznego, której instrumentem były zebrania ogólne wszystkich obywateli, nazywane schadzkami, na których omawiano sprawy miejskie. Udział w tych spotkaniach dla wszystkich mieszkańców był obowiązkowy. Za nieusprawiedliwioną nieobecność groziła (od roku 1623) kara grzywny w wysokości 5 gr i szeląga.

  • Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich z 1884 roku

    Limanowa - (do drugiej połowy XVIII w. ILmanowa), msto pow. w Galicyi, leży w małej równinie, otoczonej ze wszystkich stron górami, 405 m. npm., nad potokiem Starą wsią, dopływem Sowliny, uchodzącej z praw. brzegu do Łososiny, o 25 kil. od N.Sącza, o 40 kil. od Bochni, o 105 od Biały. Miasto jest zabudowane w czworobok parterowemi, po większej części drewnianemi domami.
  • Spacer po mieście

    Główny szlak spacerowy - szlak spacerowy przez miasto o długość 11 km łączy najważniejsze miejsca związane z dziejami naszego miasta. Oznakowany jest kwadratem 10x10 przedzielonym po przekątnej na dwa trójkąty - biały i czerwony.
     
    Szlak zaczyna się przy Dworku Marsów, prowadzi ulicą J. Marka do Rynku, ulicą Matki Boskiej Bolesnej do ulicy Polnej, ulicą Polną do ulicy Kasprowicza, wokół byłego Ośrodka Wypoczynkowego, leśną drogą pnie się do nieczynnego kamieniołomu, a potem wiedzie ścieżką do góry gdzie łączy się z żółtym szlakiem turystycznym.
     
    Dalej można dojść do Starego Krzyża i szczytu Łysej Góry. Dalej idąc żółtym szlakiem dochodzimy do ulicy Leśnej, gdzie spotykamy znaki niebieskie wiodące z Limanowej na Sałasz i Jaworz. Schodząc dochodzimy ponownie do szlaku żółtego, który wiedzie do Krzyża na Miejskiej Górze. Schodząc na północ w las, przez pola dochodzimy do początku ulicy Słonecznej.
    Schodząc dalej drogą w dół dochodzimy do ulicy Piłsudskiego, idziemy dalej do ulicy J. Pawła II i Rynku, gdzie kończy się nasz spacer. Całość trasy można przejść w 3-4 godziny.
  • Stacja narciarska Limanowa - Ski

    Stacja narciarska Limanowa-Ski położona jest w pięknej kotlinie górskiej w Beskidzie Wyspowym na północnych zboczach Łysej Góry, ok. 5km od centrum Limanowej. W 2007 na roku zostały tam zbudowane 4-os. kolej krzesełkowa Doppelmayr, oraz dwa wyciągi orczykowe. Najdłuższa trasa posiada 1000 m, a suma wszystkich tras to 2300 m.

  • Tymbark - Paproć - Limanowa

    szlak zielony

    czas przejścia około 3 h, z powrotem około 3 h, ok. 10 km

     

    Początek w centrum Tymbarku, gdzie na rozgałęzieniu szlaków pod restaurację Duet idziemy zgodnie ze znakiem "Tymbark - brama towarowa". Mijamy bramę towarową, skręcamy w prawo, przez mostek na potoku Jurkówka. Po chwili wchodzimy na asfalt i przez most na potoku Słopniczanka. Na rozgałęzieniu dróg skręcamy w lewo a po chwili na rozgałęzieniu w prawo. Z asfaltu skręcamy w prawo w leśną dróżkę przy balustradzie. Przy drodze znajdują się stacje Drogi Krzyżowej. Wchodzimy ostro pod górę, skrajem lasu i łąk do XIV Stacji Drogi Krzyżowej. Dalej w linii grzbietu, ścieżką przez bukowo-brzozowo-sosonowy las. Po 15 min. podejście wypłaszcza się i wchodzimy na wyraźną leśną drogę. Po chwili mijamy kulminacje Paproci (645m) i wychodzimy z lasu. Docieramy do murowanej dużej kaplicy, obok parking i miejsca na odpoczynek. Dalej odkrytym grzbietem przez pola i łąki. Po kilkunastu minutach, szlak odchodzi w prawo w słabo widoczna ścieżkę. Schodzimy prosto w dół, przez gospodarstwo, przez łączkę do zarośli. W pobliżu kapliczki w kształcie latarni, wchodzimy na drogę z betonowych płyt i w prawo. Dochodzimy do głównej drogi (nr 28) łączącej Limanową z Mszaną Dolną, ulicą Węgrzynowicza, przy kapliczce św. Jana Nepomucena. Idziemy na wprost przez szosę i kładkę dla pieszych przez potok. Za kładką w lewo od jaru, równo w linii stoku. Teraz przez łąkę do gospodarstwa i drogą kamienistą. Dochodzimy do asfaltowej ulicy (Biedronia), skręcamy w lewo i cały czas ulicą miejską, aż do centrum Limanowej.

  • Wesele Lachów Limanowskich

    ... Gdy kawaler ukończył 24 lata i odbył służbę wojskową, szukano mu dziewuchy do żeniaczki między znajomymi, spotykanymi na weselach, jarmarkach, odpustach i innych uroczystościach. Gdy upatrzono taką, która odpowiadała pozycji społecznej i gospodarczej kawalera i jego rodziny, do jej rodziny posyłano swatów. Do takiej misji wybierano osoby wymowne i mające w okolicy pewne poważanie. Swat nie szedł z próżnymi rękami, lecz z flaszką wina lub wódki.

  • Właściciele Limanowej w latach 1548 - 1774

    Właścicielami Limanowej w latach 1548 - 17714 byli:

  • Z notatnika korespondenta wojennego

    Autor: Ferenc Molnár
    Tłumaczenie: Akos Engelmayer
    Artykuł ukazał się w Almanachu Ziemi Limanowskiej, numer 18, 2004

     

    Tymbark, grudzień 1914

    Jedziemy na front limanowski, może jeszcze zdążymy dojechać przed szturmem, chociaż jest to coraz mniej prawdopodobne. Nasz pociąg, składający się głównie z wagonów towarowych, porusza się bardzo powoli, przystaje co krok, czeka całymi godzinami. W Tymbarku zatrzymujemy się za stacją, pośród nocy czarnej jak smoła. Stacja jest zupełnie ciemna i opuszczona. Na dworze silny mróz. W dolinie biwakują tabory, żołnierze siedzą wokół ogromnych ognisk. Widać krąg czerwono oświetlonych twarzy, a za nimi w blasku ognia, kontury wozów. Wyglądają jakby płonęły.

  • Żółty Burmistrz

    Burmistrz Marceli Bursztyn w roku 1932 był również prezesem spółdzielni jajczarskiej i co jarmark ogłaszał cennik na jaja. 21 marca 1932 roku w Limanowej wypadł jarmark. Stronnictwo Ludowe działające w Limanowej przygotowało akcję, która na celu miała położenie kresu zaniżaniu cen na jajka. Gdy burmistrz wystąpił z ogłoszeniem cennika na jaja - 5 groszy za sztukę, a cena ta okazała się zbyt niska, rozgniewane kobiety zaczęły rzucać w niego jajkami.